“Üzgünüm, biz Moskovalıyız.” Bali’de Savaşan Taraflar Birlikte Yaşamayı Öğreniyor

BALI, Endonezya – Ön cepheden 10.000 kilometre uzakta, Kiev usulü pasta, kurabiye ve yoğunlaştırılmış süt ve tereyağından yapılan bir Rus tatlısı olan patates, bir kafede oturuyor.

Şefi Rus ama menüde ilk kez “Rus çorbası” olarak tanımlanan borsch’un artık Ukrayna menşeili olduğu belirlendi.

Yakınlarda, ziyaretçiler hem Rus hem de Ukrayna yaşamının temel dayanağı olan sauna ve buhar odasından (banya) yararlanabilirler.

Ukrayna’daki savaş başladığından beri, kısmen ortak çalışma alanı, kısmen apartman kompleksi, kısmen kafe olan Parq Ubud, Endonezya’nın Bali adasında hem Ruslar hem de Ukraynalılar için bir sığınak haline geldi.

İki taraf arasında dostane ilişkiler kurulmuştur. Ancak bu kadar uzaktaki savaşın yükü hâlâ birçoklarının üzerinde ağır bir yük.

Dubai’de birkaç hafta kaldıktan sonra Mart ayında Bali’ye gelen 21 yaşındaki bir kripto para birimi girişiminin tasarımcısı Polina Ptushkina, “Olanlardan utandığınız için rahatsız olacağını düşündüm” dedi.

İşgalin ilk gününde Moskova sokaklarında eylem düzenlediğini söyleyen Rus kadın Ptushkina, “Tabii ki durdurmadığın, yeterince yapmadığın için utanıyorsun. “Ukraynalılar ve Ruslar, herkes için hala garip olduğunu düşünüyorum.”

Park’ta yanındaki ofiste çalışan Ukraynalı bir kadınla yaptığı tuhaf bir konuşmayı anlattı. Kadın yaklaştı ve Bayan Ptushkina ve meslektaşlarına Ukraynalı olup olmadıklarını sordu.

Bayan Ptushkina, “Affedersiniz, biz Moskovalıyız” diye yanıtladı.

Kadın, Bayan Ptushkina’ya neye pişman olduğunu sordu. Onlar artık arkadaş.

30’lu yaşlarındaki birkaç Rus erkek, zorunlu askerlikten kaçınmak için orada olduklarını söyledi. Hepsi savaşa karşıydı, ancak Rusya Devlet Başkanı Vladimir V. Putin’i tartışırken temkinliydiler.

Kompleksteki bazı Ukraynalılar için etrafta Rusları görmek, evde olanları acı verici bir şekilde hatırlattı.

Paulo, “Ruslarla nasıl iletişim kuracağımızı bilmiyoruz” dedi. Bir online seyahat şirketinin CEO’su Tarasyuk. “Bizim için çok zor.”

Bay Tarasyuk, savaş hakkında Ruslarla iletişime geçmeye gerek görmediğini çünkü “onların bilgilerine sahipler ve bizim bilgilerimiz var” dedi.

İlkbaharda 10 Ukraynalının Bali’ye taşınmasına yardım etti ve Ukrayna’daki insanlardan hâlâ yardım talepleri aldığını söylüyor.

Bay Tarasyuk’un yakın zamanda işe aldığı kişilerden biri, şu anda Bali’nin ana havaalanında yeni gelen Ukraynalıları karşılayan asistanı olarak çalışan Odessa’dan 24 yaşındaki Ihor Popov’du.

“Öyle gözleri var ki,” dedi Bay Popov, ellerini gözlerine götürerek. “Çünkü bu Ukrayna ile Endonezya arasında büyük bir kültürel fark. Çoğu insan için tamamen yeni bir evren, özellikle de hiç seyahat etmediyseniz.”

Savaştan önce bile Bali, birçok Rus ve Ukraynalı için bir varış noktasıydı. Ada, kendisini dijital göçebeler için bir iş yeri olarak tanıttı ve yüksek eğitimli, teknoloji meraklısı kalabalığa uzun vadeli vizeler vaat etti.

Endonezya göçmenlik verilerine göre, bu yılın Eylül ayı itibarıyla 14.500’den fazla Rus ve 3.000’den fazla Ukraynalı Bali’ye girdi. Endonezya Turizm Bakanı Sandiaga Uno, hükümetinin savaştan etkilenenler için turist vizelerinin yenilenmesine yardımcı olacağını söyledi.

Bay Uno, “Zor bir zaman olduğunu biliyoruz,” dedi.

Parq’ın Amerikalı kurucu ortağı William Wiebe, kendisinin ve diğer yatırımcılarının, Çinli ve Avustralyalı turistler tarafından kullanılmasının daha muhtemel olacağını düşündükleri için hiçbir zaman Ruslar ve Ukraynalılara tam olarak hitap etmeyi amaçlamadıklarını söyledi.

Bay Wiebe, gelenlerin sayısının savaştan bu yana iki katına çıktığını söylüyor: savaş başladıktan hemen sonra ve Rusya’nın seferberlik çağrısından sonra. Daha fazla konut sağlamak için mücadele etmek zorunda kaldılar ve şimdi yaklaşık 300 kişilik bir bekleme listesi var.

Bay Wiebe, “Savaştan birkaç gün sonra sular altında kaldık” dedi.

Parq’ın emlak satış müdürü Kristina Kuchinskaya diyor ki Parktaki insanların yüzde doksanı Rus ve Ukraynalı, ancak “Ukraynalıların ve Rusların kim olduğunu” tam olarak bilmediğini de sözlerine ekledi.

“Ben ayrılmadım. Benim için hepimiz biriz” dedi Bayan Kunchinskaya.

Ancak Park’taki diğerleri için, bir zaman içinder benzer geleneklere, mutfaklara ve dillere sahip iki ülkede bulanık olan kimlik duygusu savaşla keskinleşti.

Ukrayna’nın Kharkiv kentinden bir yatırımcı olan 29 yaşındaki Alex Man, 7, 5 ve 2 yaşlarındaki üç çocuğuyla birlikte Bali’ye kaçtı. Okul çağındaki çocuklarının geçenlerde Rus sınıf arkadaşlarıyla kimin haklı olduğu konusunda tartıştığını söylüyor.

Bay Mann, geniş ailesiyle her zaman Rusça konuşurdu, ancak savaştan sonra Ukraynaca’ya geçti. Bu yaz çocuklarını Bali’de Ukraynaca konuşulan bir yaz kampına gönderdi.

Bay Man, Ukrayna’daki gönüllü kuruluşlar için para bağışladığını ve para topladığını söylüyor. “Gidip kendimle savaşamadığım için kalbim kanıyor” dedi. “Enerjimizin ve kanaatlerimizin çoğu Ukrayna ile ilgili.”

Bali uzun zamandır hayatın gerçeklerinden kaçmak isteyen insanları kendine çekmiştir. Yüzen bir duyusal yoksunluk tankının Rusça deyimiyle size “bilinçte önemli bir değişim” vaat ettiği ve bikinili kadınların 100 metre uzunluğundaki bir havuzun yanında vitamin detoks sularını yudumladıkları yerde, savaş kanaatleri evinizi vurabilir. bazen kaçar.

“Ukrayna’da yaşanan tüm bu problemların bizim için soyut olduğunu anlamak çok önemli” dedi. Boris Pryadkin, 35, Parq’ta satış müdürü, ebeveynler Luhansk, Ukrayna’dan.

Ancak savaş asla tamamen unutulmadı, burada bile.

Bay Pryadkin ile evli bir psikoterapist olan 35 yaşındaki Nataliya Priadkina, “Günlük hayatımda konuya pek dokunmam” dedi. Ancak Ukrayna’daki ailesiyle her konuştuğunda -onları da gitmeye teşvik ettiğinde- savaşın gerçekleri ona bir kez daha çarpıyordu.

Gözlerinden yaşlar süzülürken, “Onlarla konuştuğumda içinde bulundukları duyguyu, durumu anlıyorum” dedi. “Duygusal olarak zor.”

Pek çok Rus ve Ukraynalı, daha sonra nereye gideceklerine karar vermeden önce Bali’nin onlar için bir mola yeri olduğunu söylüyor. Turizm Bakanı Bay Uno, Rusların bir veya iki hafta öncesine göre ortalama 90 günden fazla kaldığını söyledi.

Moskova’dan bir tasarımcı olan Bayan Ptushkina, sonunda sanat okumak için Avrupa’ya dönmeyi umduğunu söylüyor. Arkadaşlarının çoğunun artık Litvanya gibi yerlerde olduğunu söylüyor., Letonya, İsrail, Gürcistan ve Fransa.

Bayan Ptushkina’nın arkadaşı Arkhip Vouba, bir start-up’ta çalışması için onunla birlikte Bali’ye gelmesi için onu cesaretlendirdi.

21 yaşındaki Bay Vouba, Moskova’dan ayrılırken orada son gelişi olabileceğini düşündüğünü söyledi. Şimdi geri dönmemeye karar verdi. Parktaki yaşam hakkında şunları söyledi: “Aynı hissettirmiyor ama aynı zamanda ev gibi hissettiriyor.”